Vergeten testament, geen erfgenaam

 Vergeten testament, geen erfgenaam

Met enige regelmaat komt het voor dat een testament wordt aangevochten omdat de overledene het testament “vergeten” zou zijn. Nabestaanden claimen dat het testament de bedoeling van de overledene niet meer weergeeft.

Op welke gronden mag een rechter oordelen over de juistheid van de bepalingen in een testament?

Bij de uitleg van een testament door een rechter wordt er gekeken worden naar de taalkundige interpretatie, de verhoudingen die de overledene wilde regelen en de omstandigheden waaronder het testament is gemaakt. Pas als de tekst van het testament daarna nog onduidelijk is mag worden gelet op de daden of verklaringen van de overledene buiten het testament om.

Casus
Man en vrouw zijn een geregistreerd partnerschap aangegaan zonder het maken van partnerschapsvoorwaarden.
De man heeft twee kinderen uit een eerder huwelijk. Het eerste huwelijk is door echtscheiding ontbonden. In december 2018 overlijdt de man. In het testament van de man zijn de twee zonen van de man tot enige erfgenamen benoemd. Zijn geregistreerde partner staat niet in het testament.

De weduwe vecht het testament van haar partner aan bij de rechtbank. Zij stelt dat de zonen geen rechten kunnen ontlenen aan het testament omdat de man na de scheiding vergeten is zijn testament aan te passen.

Rechtbank
De Rechtbank stelt vast dat het testament taalkundig heel helder is. De man heeft zijn twee kinderen tot erfgenaam benoemd.
Nadere uitleg van het testament is nodig waarbij moet worden gelet op de verhoudingen die de man kennelijk heeft willen regelen en de omstandigheden waaronder het testament is gemaakt. Indien de tekst van het testament dan nog onduidelijk is mag worden gelet op de daden en verklaringen van de man buiten het testament om.

Vast staat dat de man heeft willen voorkomen dat zijn ex-echtgenote zeggenschap over zijn nalatenschap zou krijgen. Daarvoor was het niet nodig om zijn kinderen tot enig erfgenaam te benoemen. De man had ook een ander tot erfgenaam kunnen benoemen, bijvoorbeeld zijn nieuwe partner. Daarbij komt dat het niet ongebruikelijk is om bij een tweede huwelijk of een geregistreerd partnerschap de kinderen uit het eerste huwelijk tot erfgenaam te benoemen.

De Rechtbank oordeelt daarom dat er geen aanleiding is om een andere uitleg aan het testament te geven. De man heeft zijn kinderen tot erfgenaam willen benoemen. Daden of verklaringen buiten het testament om zijn niet meer belangrijk. 

Had de man dit anders willen regelen, dan had hij zijn testament moeten aanpassen!

Meer weten: Rechtbank Den Haag 17 februari 2021 (gepubliceerd 11 maart 2021), ECLI:NL:RBDHA:2021:1204, C/09/582415/HA ZA 19-1122

 

Scroll naar boven